-
1 pęk
\pęk piór Federbusch m\pęk kluczy Schlüsselbund m\pęk kwiatów Blumenstrauß m\pęk waty Wattebausch m -
2 kita
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kita
-
3 kita
kita [kita] f -
4 ogon
m 1. (część ciała zwierzęcia) tail- pies zamachał ogonem the dog wagged its tail2. (pęk włosia lub piór) tail- paw rozłożył ogon the peacock spread its tail3. (przedłużenie) [komety, latawca] tail; [spódnicy, sukni] train 4. środ., Teatr a bit part- jako początkujący aktor zawsze grywał same ogony at the beginning of his acting career he would always get the bit parts5. augm. pot. (kolejka) line, queue 6. pot. (zwierzę hodowlane) head- mieć trzy świńskie ogony to have three pigs7. (osoba śledząca kogoś) tail- udało mu się zgubić policyjny ogon he managed to lose the police tail□ jaskółczy ogon Techn. dovetail■ z ogonem pot. (z nadwyżką) odd- kilometr z ogonem over a kilometre- sto złotych z ogonem a 100-odd zlotys- diabeł ogonem (coś) nakrył ≈ it vanished into thin air- trząść się jak barani ogon to be all of a tremble* * ** * *miGen. -a1. ( u zwierząt) tail; ( w języku fachowym) cauda; ( lisi) brush; ( zająca) bun; odwracać kota ogonem pot. (= przeinaczać swoje słowa) shift one's ground; (= przeinaczać czyjeś słowa) distort the facts; przyczepić się jak rzep do psiego ogona stick l. cling to sb like a leech, cling to sb like a barnacle; koński ogon ( fryzura) ponytail; jaskółczy ogon bud. dovetail; chwytać dwie sroki za ogon have l. keep several l. many irons in the fire.2. (= tył czegoś) tail; ( samolotu) tail; ( fraka) trail; ( sukienki) train, trail; bez ogona tailless; zostawać w ogonie lag behind.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ogon
-
5 kiś|ć
f (G pl kiści) 1. Bot. bunch, cluster- kiść akacji/jarzębiny/porzeczek a cluster of acacia flowers/rowan berries/currants- kiść winogron/bananów a bunch of grapes/bananas2. pot. (pęk) bunch- kiść piór a bunch of feathers3. Anat. kiść ręki handThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kiś|ć
-
6 ogon|ek
m 1. dem. (część ciała zwierzęcia) (small) tail- piesek zamachał do nas przyjaźnie ogonkiem the little dog cheerfully wagged his tail at us2. (pęk włosia lub piór) (small) tail- wróbelek z szarym ogonkiem a sparrow with a little grey tail3. Bot. stalk, stem- ogonki liściowe leaf stalks4. Jęz. hook, tail- ogonek w „g” the hook of the ‘g’5. pot. (kolejka) queue GB, line US- stać w ogonku to queue, to wait in lineThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ogon|ek
См. также в других словарях:
pęk — m III, D. u, N. pękkiem; lm M. i «większa liczba przedmiotów (zwykle jednorodnych) związanych razem lub występujących razem w sposób naturalny, rzadziej skłębionych, splątanych» Pęk piór, wstążek, skór. Pęki chrustu. Pęk kluczy. Pęk narcyzów,… … Słownik języka polskiego
pęk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} występująca razem w sposób naturalny lub złączona większa ilość jednorodnych przedmiotów; wiązka : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pęki sitowia, kwiatów. Pęk kluczy, piór.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pióropusz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) «pęk piór noszony jako ozdoba przy hełmie, kapeluszu itp.; kita z piór» Wspaniały pióropusz ze strusich piór. Pióropusz przy kapeluszu, szyszaku, na czaku górniczym. przen. Pióropusze trzcin. Pióropusze brzóz,… … Słownik języka polskiego
pióropusz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. pióropuszy || rzad. pióropuszów {{/stl 8}}{{stl 7}} ozdobna kita z piór noszona zwykle przy kapeluszu, hełmie; pęk piór : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pióropusz z pawich piór. Pióropusz górniczy. Pióropusz… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pióro — n III, Ms. piórze; lm D. piór 1. «wytwór naskórka ptaków składający się z części dolnej (dudki) i górnej (stosiny), z której wyrastają w dwie strony gęste promienie, tworzące tzw. chorągiewkę; w lm upierzenie» Pióra ptasie puchowe, pokrywowe.… … Słownik języka polskiego
broda — ż IV, CMs. brodadzie; lm D. bród 1. «dolna, wystająca część twarzy poniżej ust» Szpiczasta, wystająca broda. Dołek w brodzie. Oprzeć brodę na dłoni. Zawiązać chustkę pod brodą. Ująć kogoś pod brodę. ◊ pot. Pluć sobie w brodę «wyrzucać coś sobie,… … Słownik języka polskiego
brodacz — m II, DB. a; lm M. e, D. y 1. lm B.=D. «człowiek mający bujny zarost na dolnej części twarzy, człowiek brodaty» 2. lm B.=M. «zwierzę mające pęk dłuższej sierści pod pyskiem lub pęk piór na piersi lub na podgardlu» ∆ zootechn. Brodacz monachijski … Słownik języka polskiego
ogon — m IV, D. a, Ms. ogonnie; lm M. y 1. «u zwierząt kręgowych: tylna część ciała, złożona zwykle z coraz drobniejszych kręgów; także tylna, zwężona część ciała wielu bezkręgowców; futro, skóra z takiej części ciała» Długi, puszysty ogon. Chwytny ogon … Słownik języka polskiego
egreta — ż IV, CMs. egretaecie; lm D. egretaet 1. «pęk piór lub jego imitacja z metalu i drogich kamieni, ułożony wachlarzowato, zdobiący wysokie fryzury lub nakrycie głowy kobiet zwłaszcza w końcu XVIII w.» 2. zool. «pióra ozdobne, długie i delikatne,… … Słownik języka polskiego
kita — ż IV, CMs. kicie; lm D. kit 1. «pęk piór, włosia itp. najczęściej jako ozdoba nakrycia głowy albo końskiej uprzęży; czub, pióropusz» 2. «puszysty ogon zwierzęcia, zwłaszcza lisa lub wiewiórki» ◊ wulg. Odwalić kitę «umrzeć» 3. «kwiatostan… … Słownik języka polskiego
miotła — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. miotłatle; lm D. miotłateł {{/stl 8}}{{stl 7}} pęk gałązek, zwykle brzozowych, piór, źdźbeł słomy ryżowej lub innych cienkich sprężystych elementów związanych razem z jednej strony w słupek lub osadzonych na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień